Bizi Yoran İşler !

İşler eskiden olduğu gibi

değildi kendini dahi

döndermekte zorlanıyordu.

Böylesi zorlandığı zamanlarda pek

bir sinirli olurdu.

Yanına yaklaşmamak en iyisiydi,

yoksa bütün hırsını bizden çıkartıyordu.

Ziya Amca, mahallemizin çok

eski bakkalıydı şimdiler de bakkal

pek fazla kalmadı. O'da bakkalını

devam ettirmekte çok zorlanıyor.

Bu büyük devasa marketler

arttıkça O'nun da satışları çok çok

azalıyor, Dolayısıyla sinirli hali

hergün daha da artıyordu.

Aynı şeyler kasap Hayri içinde

geçerliydi ama şu an için bakkal

Ziya amca kadar etkilenmiyordu

sadece arada "böyle olmuyor

gitmez bu işler" diye

müşterilerine dert yanıyordu.

Sözlerin hoyratça söylendiği

yazıların özgürce yazıldığı

günlerden oldukça uzağız

ve ne acıdır ki bunun da zorunlu olarak

farkındayız. Ekonomi iyi gitmiyor

kriz söylenilenden de çok derin. Ve

böyle olunca her kesim bu krizden

fazlasıyla nasibini alıyor.

Sadece küçük esnaflar değil,

köylüler, işçiler, memurlar,

öğrenciler, ev kadınları herkes

ama herkes payına düşeni fazla

fazla alıyor. Artık hiç kimsenin

yarına yapacağı bir planı yok günü

kurtarma peşinde işin doğrusu.

Durum böyle olunca işleri

istediği gibi gitmeyen bakkal

Ziya amca günlerini strese sarıp

duruyor. Çocukluğumuzda

Ziya amca çok neşeli insandı

babamdan biliyorum akşamları

babam iş dönüşü Ziya amcaya

uğrar o günü değerlendirir

kendilerince uzun uzun sohbet ederlerdi.

Babam severdi Ziya amcayı,

hesabını kitabı bilen hak yemeyen

insan derdi. Ziya amca da bizim

aileyi severdi.

Artık bakkal Ziya amcalar,

kasap Hayri'ler, manav Yaşar'lar

çok kalmadılar. Bir süre sonra hep

yok olacaklar.

Şimdi..

Bizim aslında yapmamız gereken makineleşmiş

otomatikleşmiş bu sisteme karşı

bu değerlerimize sahip çıkıp

sokağımızı mahallemizi kentimizi

geri almamız. Bizi bizden koparan

ne varsa reddedip yeniden

başlangıç yapmamız.

Ne dersiniz..

Yapabilir miyiz..?